Δευτέρα 13 Μαρτίου 2017

Τα αγαπημένα

Άλλος ένας Μάρτης ήρθε. Το μυαλό μου με δυσκολία συγκεντρώνεται. Θέλω να είμαι έξω, να απολαμβάνω τις ανθισμένες αμυγδαλιές, τα αγριολούλουδα που φυτρώνουν, τη μικρή τσιντόνια στην αυλή του σπιτιού μου, που πια δεν είναι τόσο μικρή όσο ήταν τότε που ήρθαμε.
Κυριακή. Πόσο όμορφο είναι να ξυπνάς νωρίς, πριν από όλη την πόλη. Πριν από όλους. Με μια κούπα αχνιστό και μοσχομυριστό καφέ να χαζεύεις το φλύαρο κουβεντολόι δυο μικρών πουλιών από το απέναντι δέντρο. Σε λίγο, τη συζήτηση διακόπτει η καμπάνα που καλεί τους πιστούς. Μαζί και τη σκέψη μου που έτρεχε. Σκεφτόμουν ότι θα ήθελα να είχα κάπου μια λίστα με όλα όσα αγαπώ. Αυτά που αγάπησα όλα αυτά τα χρόνια. Και έτσι γεννήθηκε η ιδέα για το σημερινό ανοιξιάτικο γεμάτο από αγαπημένα ποστ.

Πέμπτη 9 Μαρτίου 2017

Τα βιβλία


Μια νέα συνήθεια που απέκτησα τελευταία είναι να διαβάζω μισή ώρα τα πρωινά και μισή ώρα το βράδυ. Αν το επιτρέπει το πρόγραμμά μου ή αν το βιβλίο είναι εξαιρετικό και δεν μπορώ να το αφήσω, διαβάζω λίγο περισσότερο μέσα στη μέρα. Την ίδια συνήθεια έχει και μια αγαπημένη μου φίλη. Συζητώντας λοιπόν μαζί της για τα βιβλία μας μου έστειλε την πρώτη σελίδα του βιβλίου που διαβάζει αυτήν την περίοδο. Το συγκινητικό λοιπόν σε αυτό είναι ότι έγραφε ημερομηνία και το μέρος που το διάβασε. Το ίδιο κάνω και εγώ! Χωρίς να το ξέρουμε κάνουμε ακριβώς το ίδιο. Γράφω πότε το ξεκίνησα, τον τόπο και το όνομά μου. Στην τελευταία σελίδα σημειώνω πότε τέλειωσα το βιβλίο και λίγα λόγια για το πώς μου φάνηκε το βιβλίο ή αν θέλω να επιστρέψω κάποια στιγμή, τη σελίδα που με συνεπήρε περισσότερο.

Τρίτη 28 Φεβρουαρίου 2017

Πιστεύω σε εσένα


Πάντα αγαπούσα να μαθαίνω τα success story των πετυχημένων ανθρώπων. Πώς από τη μια στιγμή στην άλλη μπορεί να γίνει το όνειρο σου πραγματικότητα ή πως μπορείς να γίνεις επιτυχημένος στο είδος σου. Να εμπνεύσεις, να βοηθήσεις ανθρώπους. Ποιο είναι εκείνο το μυστικό συστατικό που πραγματοποιεί το όνειρο σου και σε κάνει να ξεχωρίζεις.
Υπάρχει μυστικό συστατικό ή απλά κάποιοι γεννιούνται με τη στόφα του νικητή και του πετυχημένου;
Συχνά μου αρέσει να διαβάζω τις βιογραφίες ανθρώπων που θαυμάζω. Διαβάζοντάς τες, προσπαθώ να συγκρίνω, αν υπάρχουν κοινά στοιχεία στην ανατροφή τους, στον τρόπο που μεγάλωσαν, ποιος ο ρόλος της οικογένειας τους στην εξέλιξη τους. Σπανίως συναντώ κοινά βέβαια. Ίσως γιατί καθένας τους είναι μοναδικός. Το σίγουρο όμως είναι ότι δούλεψαν πάρα πολύ σκληρά για να φτάσουν εκεί που έφτασαν. Πίστεψαν οι ίδιοι πρώτα στις δυνάμεις τους και ύστερα ίσως και το άμεσο οικογενειακό τους περιβάλλον. Σε άλλους πάλι, ίσως να μη πίστεψε  κανείς άλλος εκτός από τους ίδιους.


via Pinterest

Τετάρτη 8 Φεβρουαρίου 2017

Κεφάλαιο:Βοήθεια το παιδί μου είναι ξεροκέφαλο!


Όταν έλαβα την πρόσκληση από τον παιδικό σταθμό της κόρης μου ότι η συνάντηση μας με την ψυχολόγο είχε θέμα << Βοήθεια το παιδί μου είναι ξεροκέφαλο>>  χάρηκα πάρα πολύ, μιας που το θέμα αυτό με ενδιαφέρει πάρα πολύ. Προσπάθησα να θυμηθώ μάχες για να βάλει το νήπιο μου τα ρούχα που θέλω, ή να φάει κάτι ή να φύγουμε συγκεκριμένη ώρα από σπίτι, ή να βάλει μπουφάν ή να πιάσουμε τα μαλλιά της με συγκεκριμένο κοκαλάκι! Μάχες που από τα <<terrible two>> μέχρι σήμερα είναι πολλές.

Τρίτη 7 Φεβρουαρίου 2017

Κεφάλαιο: Χτίζοντας την αυτοεκτίμηση

πως να βοηθήσουμε το παιδί να χτίσει την αυτοεκτίμησή του

Στο παρελθόν είχα μοιραστεί μαζί σας, τις εντυπώσεις μου από την ομαδική συνάντηση με την ψυχολόγο του παιδικού σταθμού που πηγαίνει η κόρη μου. Σήμερα θα γράψω δυο λόγια για την εμπειρία μου, από την τελευταία συνάντησή μας. Δε θέλω να βάλω καθόλου το δικό μου κομμάτι, ούτε την άποψη μου. Καμιά φορά γράφοντας για αυτά τα θέματα νιώθω σαν να κουνάω το δάκτυλο και δε μου αρέσει αυτός ο ρόλος. Πιστεύω ότι όλοι, πράττουμε με μόνο γνώμονα την αγάπη και το καλύτερο του παιδιού μας.
Την αυτοεκτίμηση σαν όρο την γνώρισα μεγάλη. Νομίζω πρώτη φορά τη συνάντησα στις λέξεις κάποιου από τα βιβλία του αγαπημένου μου συγγραφέα Χόρχε Μπουκάι.
Γενικά είμαι τύπος που λειτουργώ καλύτερα με μπούσουλα και αυτό που με βοήθησε πολύ στη συγκεκριμένη συνάντηση, ήταν μια διαφάνεια που με κουκκίδες απαριθμούσε ποιες είναι όλες αυτές οι κινήσεις που ίσως κάνουμε άθελα μας και δε βοηθούν στο χτίσιμο της αυτοεκτίμησης του παιδιού.

via pinterest

Παρασκευή 20 Ιανουαρίου 2017

Κάτι από τη γιαγιά μου

Καλημέρα και καλή Παρασκευή,

Σκέφτομαι συχνά πώς είναι δυνατόν μια μυρωδιά ή μια γεύση να μας μεταφέρει πολλά χρόνια πίσω, τότε που ήμασταν παιδιά. Μια από τις παιδικές μου αναμνήσεις, ήταν οι τηγανίτες της γιαγιάς μου.


Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...